آیا لکنت درمان‌پذیر است؟ راهنمایی برای والدین نگران

لکنت یکی از چالش‌هایی است که می‌تواند باعث نگرانی والدین شود، اما خبر خوب این است که با شناخت صحیح، حمایت و درمان مناسب می‌توان به بهبود این وضعیت کمک کرد.

چرا والدین نگران لکنت کودک هستند؟

والدین ممکن است:

• تصور کنند که لکنت بخشی از رشد طبیعی کودک است.
• احساس گناه یا اضطراب زیادی درباره این مسئله داشته باشند.
  این نگرانی‌ها می‌تواند بر رفتار و پاسخگویی آن‌ها نسبت به کودک تأثیر بگذارد. کودکان حساس‌تر ممکن است بیشتر تحت تأثیر این رفتارها قرار گیرند.

نقش والدین در روند درمان لکنت

۱. واکنش به لکنت

والدین چگونه با ناروانی کودک برخورد می‌کنند؟

• آیا از کودک می‌خواهند که آرام‌تر صحبت کند؟
• آیا از او می‌خواهند کلمات را تکرار کند؟
  این رفتارها ممکن است استرس کودک را افزایش دهد و بهتر است والدین به جای تصحیح مستقیم، در فعالیت‌های درمانی مثبت شرکت کنند.

۲. سابقه مراجعه به متخصصان

اگر والدین قبلاً به متخصصان مراجعه کرده‌اند، مهم است:

• نتایج درمان قبلی بررسی شود.
• اطمینان حاصل شود که والدین احساس مثبتی نسبت به درمان‌های پیشین دارند.
• در صورت نیاز، با درمانگر قبلی ارتباط برقرار شود تا اطلاعات لازم برای ادامه مسیر درمان جمع‌آوری شود.

۳. اطمینان دادن به والدین

بعضی کودکان ممکن است بدون کمک تخصصی بر لکنت غلبه کنند، اما در بیشتر موارد، درمان تخصصی ضروری است. والدین باید بدانند که روند درمان ممکن است زمان‌بر باشد و هر کودک واکنش متفاوتی به درمان نشان می‌دهد.

چگونه می‌توان والدین را حمایت کرد؟

۱. گفت‌وگو درباره دلایل عدم پیروی از توصیه‌ها

والدین ممکن است به دلایل مختلف از اجرای توصیه‌های درمانی باز بمانند. این دلایل شامل:

• نداشتن اطلاعات کافی.
• نیاز به راهنمایی و پشتیبانی بیشتر.

گفت‌وگو با والدین برای شناسایی این موانع می‌تواند به تغییر رفتار آن‌ها و بهبود همکاری‌شان کمک کند.

۲. درگیر کردن والدین در درمان

والدین می‌توانند با شرکت در فعالیت‌های درمانی و تقویت مهارت‌های خود در تعامل با کودک، نقش مؤثری در بهبود وضعیت کودک داشته باشند.

۳. ارائه روش‌های درمانی مکمل

بعضی از کودکان ممکن است به ترکیبی از روش‌های درمانی نیاز داشته باشند. والدین باید این موضوع را درک کنند و برای آزمودن روش‌های مختلف باز باشند.

لکنت یک چالش قابل مدیریت است که با همکاری والدین، متخصصان و کودک می‌توان به بهبود قابل توجهی دست یافت. والدین باید بدانند که هیچ درمان سریع یا معجزه‌آسایی وجود ندارد، اما صبر، تلاش و استفاده از روش‌های علمی می‌تواند نتیجه‌بخش باشد.